เต่าแนว

ลูกเป็ดดายฮาร์ด

ใครจะรู้ว่าเจ้าเป็ดน้อยที่เดินเตาะแตะตัวนี้ เคยเฉียดตายมาแล้วตั้งแต่ยังไม่ฟักเป็นตัว

แรกเริ่มนกนางนวลจอมตะกละไปคุ้ยเขี่ยที่รัง และคว้าหมับเอาไข่เป็ดออกไป 1 ใบ บินถลาขึ้นฟ้า แต่เพราะกรงเล็บหลวม ไข่ก็เลยพลั้งหลุดจากอุ้งตีนนก ร่วงละลิ่วสู่พื้นจากความสูง 9 เมตร!

แบร์รี ทอลลีย์ ชาวนาเจ้าของฟาร์ม อายุ 57 ปี มองเห็นฉากระทึก จึงไปเก็บไข่ร้าวๆ มาช่วยฟัก เอาใส่ตู้อบ แม้จะดูเหมือนหมดหวัง

แต่ในที่สุดเมื่อผ่านไป 5 ชั่วโมง ชีวิตน้อยๆ ก็โผล่ออกมาจากไข่ร้าวๆ

นับถึงวันนี้ ฮูดินี มีอายุ 10 วันแล้ว ได้กลับไปอยู่ร่วมกับแม่และพี่น้อง 4 ตัว

ไม่ใช่ "ลูกเป็ดขี้เหร่" แล้วล่ะ เป็น "ลูกเป็ดดายฮาร์ด" แน่ๆ

14 สิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตเรา

1. ศัตรูที่น่าสะพรึงกลัวที่สุดในชีวิตเรา คือ ตัวเราเอง The most formidable enemy in ones life is oneself 2. ความล้มเหลวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตเรา คือ ความอวดดี The biggest failure in ones life is self-important. 3. การกระทำที่โง่เขลาที่สุดในชีวิตเรา คือ การหลอกลวง The unwiset act in ones life is deceit. 4. สิ่งที่แสนสาหัสที่สุดในชีวิตเรา คือ ความอิจฉาริษยา The most miserable act in ones life is jealousy. 5. ความผิดพลาดมหันต์ที่สุดในชีวิตเรา คือ การยอมแพ้ตนเอง The gravest mistake in ones life is self-abundonment. 6. สิ่งที่เป็นอกุศลที่สุดในชีวิตของเรา คือ การหลอกตัวเอง The most sinful act in ones life is self-deception. 7. สิ่งที่น่าสังเวชที่สุดในชีวิตเรา ก็คือ การถดถอยของตัวเอง The most pitiful temperament in ones life is self-abasement. 8. สิ่งที่น่าสรรเสริญที่สุดในชีวิตเรา ก็คือ ความอุตสาหะวิริยะ The most admirable spirit in one's life is perserverance. 9. ความล้มละลายที่สุดในชีวิตเรา ก็คือ ความสิ้นหวัง The most complete bankruptcy in one�s life is despair. 10. ทรัพย์สมบัติที่มีค่าที่สุดในชีวิตเรา คือ สุขภาพที่สมบูรณ์ The greatest wealth in ones life is health. 11. หนี้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตเรา คือ หนี้บุญคุณ The heaviest debt in ones life is a debt gratitide for others help. 12. ของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตเรา คือ การให้อภัยและความเมตตา The groundest gift in ones life is forgiveness and kindness, 13. ข้อบกพร่องที่ใหญ่หลวงที่สุดในชีวิตเรา คือ การมองโลกในแง่ร้ายและไร้เหตุผล The biggest shortcoming in ones life is permissism on unreason. 14. สิ่งที่ทำให้อิ่มอกอิ่มใจมากที่สุด คือ การให้ทาน The greatest gratification in ones life is alms giving

...อวัยวะต่างๆๆ... ต่อเพื่อน งงม่ะ???

ข้อคิดดีๆ อ่านแล้วยิ้มได้นะ

นึกไว้เสมอว่าการโกรธ 1 นาที จะทำให้ความทุกข์อยู่กับคุณนาน 3 ชั่วโมง และถ้ายิ้มให้กับคนที่อยู่ในกระจก รับรองว่าเค้าต้องยิ้มตอบกลับมาทุกครั้งแน่

- นึกเสมอว่าการโกรธ 1 นาที จะทำให้ความทุกข์อยู่กับเรา 3 ชั่วโมง

- ถ้ายิ้มให้กับคนที่อยู่ในกระจก รับรองว่าเค้าต้องยิ้มตอบกลับมาทุกครั้งแน่

- หลับตานิ่งๆ ซัก 3 นาที เมื่อรู้สึกว่าอะไรตรงหน้ามันช่างยากจัง

- ระหว่างแปรงฟันถ้าฮัมเพลงด้วยไปจนจบจะทำให้ฟันสะอาดขึ้น 2 เท่าแน่ะ

- เคี้ยวข้าวแต่ละคำให้ช้าลง จากที่รสชาติธรรมดาก็จะอร่อยขึ้นเยอะ

- ควรหัดพูดคำว่า “ไม่เป็นไร” ให้เคยปากมากกว่าการพูดคำว่า “จะเอายังไง”

- สัตว์เลี้ยงที่บ้านเก็บความลับเก่ง เรื่องที่ไม่อยากให้คนอื่นรู้สามารถเล่าให้มันฟังได้นะ

- อาหารที่ไม่ชอบกินตอนเด็ก ลองตักเข้าปากอีกที เผื่อจะกลายเป็นอาหารจานโปรด

- เขียนชื่อคนที่เธอเกลียดใส่กระดาษแล้วฉีกทิ้ง ความเกลียดจะเบาบางลงเรื่อยๆ

- ปล่อยน้ำตาให้ไหลโดยไม่ต้องเช็ด เมื่อน้ำตาแห้ง จะดูไม่ออกว่าเพิ่งร้องไห้มา

- ก่อนจะซื้ออะไรก็ตาม ต้องคิดหาประโยชน์ของมันให้ได้อย่างน้อย 3 ข้อก่อน

- ถึงเสื้อกางเกงในตู้จะมีอยู่น้อย แต่ถ้าสลับกันไปเรื่อยๆ ก็ดูเหมือนจะเยอะขึ้น

- เลือกให้ของขวัญคนที่ไม่เคยได้รับ ดีกว่าคนที่ได้รับเยอะจนจำชื่อคนให้ไม่หมด

- ในวันที่รู้สึกเศร้าๆ เหงาๆ เดินไปซื้อดอกไม้ให้ตัวเองสักดอกแล้วจะรู้สึกดีขึ้น

- แอบรักใครสักคน ยังไงก็ดีกว่าไม่เคยรู้ว่า “ความรัก” เป็นยังไง

- ถึงจะไม่ได้ออกไปไหน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าแต่งตัวสวยๆ หล่อๆ ไม่ได้นี่

- พยายามอ่านหนังสือทุกชนิดในมือให้จบเล่ม อาจไม่สนุกแต่มีประโยชน์แฝงอยู่

- วันที่ตื่นเช้าๆ ให้บิดขี้เกียจนานที่สุดเท่าที่จะทำนานได้ ถ้าขี้เกียจออกกำลังกายน่ะ

- รู้รึเปล่าว่าดอกไม้ที่บานอยู่กับต้น ยังไงก็อยู่ได้นานกว่าบานในแจกัน

- ทะเลาะกับใครๆ พร้อมรอยยิ้ม เรื่องราวจะจบง่ายกว่าที่คิดเยอะ

- เอารูปตัวเองตอนเด็กๆ มาดูตอนเครียด อารมณ์จะดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ

- พยายามหาข้อบกพร่องของคนที่เธออิจฉาอย่างน้อยก็มีข้อปลอบใจตัวเองบ้าง

- โทรไปหาแฟนแล้วพูดแค่คำเดียวว่า “คิดถึง” พอวางสายแล้วต้องยิ้มทั้งคู่

- ในวงสนทนาถ้ายังนึกไม่ออกว่าจะคุยอะไร รอยยิ้มสามารถช่วยแก้สถานการณ์ได้

People's Alliance for Democracy

The People's Alliance for Democracy (PAD) (Thai: พันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย; also called the National Liberation Alliance - กลุ่มพันธมิตรกู้ชาติ, the National Liberation Party - พลพรรคกู้ชาติ, and the Yellow Shirts - คนเสื้อเหลือง) was originally a coalition of protesters against Thaksin Shinawatra, the then Prime Minister of Thailand. Its leaders include media-mogul Sondhi Limthongkul, Chamlong Srimuang, General Saprang Kalayanamitr, and former ISOC leader Pallop Pinmanee. It was one of the chief players in the Thailand political crisis from 2005 to 2006. The PAD consists of middle and upper-class Bangkokians and Southerners, supported by the conservative elite, factions of the Thai Army, and state-enterprise labor unions. In September 2006, the Council for Democratic Reform under the Constitutional Monarchy overthrew Thaksin's elected government, canceled upcoming elections, and dissolved the constitution. Two days after the military coup, the PAD voluntarily dissolved after announcing that it's goals had been accomplished.

The PAD re-established itself after Thaksin-affiliated parties, led by Samak Sundaravej, won the 2007 general election. In August and September 2008, PAD members seized Government House. They were joined by tens of thousands of members, including the Srivichai Warriors - the PAD's paramilitary force - who barricaded themselves in with barbed wire, bamboo spikes, and an impromptu electric fence. PAD members and allies seized airports in Phuket, Krabi, and Hat Yai, blocked off major roads, and stopped train operations across the Kingdom. Armed Srivichai Warriors seized a television broadcaster, the National Broadcasting Service of Thailand, as well as several government ministries. The PAD has threatened that its wealthy members could lead a massive bank run that could destabilize the Thai economy if the government does not give in to its demands.

The PAD called for the resignation of the governments of Thaksin Shinawatra and Samak Sundaravej. Citing the claimed failure of popular democracy in Thailand and the inability of rural voters to elect a favorable Parliament, the PAD has called for constitutional reforms that would make the Parliament a largely royally-appointed body. It was strongly opposed to Thaksin's populist economic policies and attempts to decentralize political power. It was also opposed to the Samak government's decision to support the Cambodian government in applying for the listing of Preah Vihear as a World Heritage site.The PAD is largely composed of royalists, has regularly invoked king Bhumibol Adulyadej in its protests, and has claimed that its enemies are disloyal to the monarchy.It has openly called for the palace, the military, and Thailand's traditional elite to take a greater role in politics.General Pathompong Kesornsuk, a close aid of Privy Council President Prem Tinsulanonda, appeared in full uniform at PAD protests claiming Prem’s consent and urging his fellow soldiers to follow suit

~~~ วิธีคิดที่ดีมาก ~~~

เวลาเจองานหนัก

ให้บอกตัวเองว่า นี่คือโอกาสในการเตรียมพร้อมสู่ความเป็นมืออาชีพ

• เวลาเจอปัญหาซับซ้อน

ให้บอกตัวเองว่า นี่คือบทเรียนที่จะสร้างปัญญาได้อย่างวิเศษ

• เวลาเจอความทุกข์หนัก

ให้บอกตัวเองว่า นี่คือแบบฝึกหัดที่จะช่วยให้เกิดทักษะในการดำเนินชีวิต

• เวลาเจอนายจอมละเมียด

ให้บอกตัวเองว่า นี่คือการฝึกตนให้เป็นคนสมบูรณ์แบบ (Perfectionist)

• เวลาเจอคำตำหนิ

ให้บอกตัวเองว่า นี่คือการชี้ขุมทรัพย์มหาสมบัติ

• เวลาเจอคำนินทา

ให้บอกตัวเองว่า นี่คือการสะท้อนว่าเรายังคงเป็นคนที่มีความหมาย

• เวลาเจอความผิดหวัง

ให้บอกตัวเองว่า นี่คือวิธีที่ธรรมชาติกำลังสร้างภูมิคุ้มกันให้กับชีวิต

• เวลาเจอความป่วยไข้

ให้บอกตัวเองว่า นี่คือการเตือนให้เห็นคุณค่าของการรักษาสุขภาพให้ดี

• เวลาเจอความพลัดพราก

ให้บอกตัวเองว่า นี่คือบทเรียนของการรู้จักหยัดยืนด้วยขาตัวเอง

• เวลาเจอลูกหัวดื้อ

ให้บอกตัวเองว่า นี่คือโอกาสทองของการพิสูจน์ความเป็นพ่อแม่ที่แท้จริง

• เวลาเจอแฟนทิ้ง

ให้บอกตัวเองว่า นี่คือความเป็นอนิจจังที่ทุกชีวิตมีโอกาสพานพบ

• เวลาเจอคนที่ใช่แต่เขามีคู่แล้ว

ให้บอกตัวเองว่า นี่คือประจักษ์พยานว่าไม่มีใครได้ทุกอย่างดั่งใจหวัง

• เวลาเจอภาวะหลุดจากอำนาจ

ให้บอกตัวเองว่า นี่คือความอนัตตาของชีวิตและสรรพสิ่ง

• เวลาเจอคนกลิ้งกะล่อน

ให้บอกตัวเองว่า นี่คืออุทาหรณ์ของชีวิตที่ไม่น่าเจริญรอยตาม

• เวลาเจอคนเลว

ให้บอกตัวเองว่า นี่คือตัวอย่างของชีวิตที่ไม่พึงประสงค์

• เวลาเจออุบัติเหตุ

ให้บอกตัวเองว่า นี่คือคำเตือนว่าจงอย่าประมาทซ้ำอีกเป็นอันขาด

• เวลาเจอศัตรูคอยกลั่นแกล้ง

ให้บอกตัวเองว่า นี่คือบททดสอบว่าที่ว่า 'มารไม่มีบารมีไม่เกิด'

• เวลาเจอวิกฤต

ให้บอกตัวเองว่า นี่คือบทพิสูจน์สัจธรรม 'ในวิกฤตย่อมมีโอกาส'

เวลาเจอความจน

ให้บอกตัวเองว่า นี่คือวิธีที่ธรรมชาติเปิดโอกาสให้เราได้ต่อสู้ชีวิต

เวลาเจอความตาย

ให้บอกตัวเองว่า นี่คือฉากสุดท้ายที่จะทำให้ชีวิตมีความสมบูรณ์

Hold my hand

Here is a short story with a beautiful message... นี่คื่อเรื่องสั้นที่ส่งพร้อมกับข้อความที่สวยงาม Little girl and her father were crossing a bridge. มีพ่อลูกคู่นึงกำลังจะข้ามสะพาน The father was kind of scared so he asked his little daughter, คุณพ่อค่อนข้างกลัวเล็กๆ เลยบอกลูกสาวตัวน้อยของเขาว่า 'Sweetheart, please hold my hand so that you don't fall into the river.' ลูกรักจ๊ะ จับมือพ่อไว้สิ หนูจะได้ไม่ตกลงไปในแม่น้ำ The little girl said, 'No, Dad. You hold my hand.' เด็กน้อยกล่าวว่า ' ไม่ค่ะพ่อ พ่อหน่ะแหละจับมือหนู ' 'What's the difference?' Asked the puzzled father. . ' มันต่างกันยังไงจ๊ะลูก ' พ่อถามด้วยความสงสัย 'There's a big difference,' replied the little girl. ' มันต่างกันมากเลยค่ะพ่อ ' เด็กน้อยกล่าว 'If I hold your hand and something happens to me, ' ถ้าหนูจับมือพ่อ แล้วมีอะไรเกิดขึ้นกับหนู , chances are that I may let your hand go. มันมีโอกาสที่หนูจะ ปล่อยมือพ่อ But if you hold my hand, I know for sure that no matter what happens, แต่ถ้าพ่อจับมือหนู หนูรู้ว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น you will never let my hand go.' พ่อไม่มีวันปล่อยมือหนูแน่นอน ' In any relationship, the essence of trust is not in its bind, but in its bond. ในทุกความสัมพันธ์ สิ่งสำคัญของความเชื่อมั่น ไว้ใจ ไม่ใช่อยู่ที่สาระของมัน แต่เป็นความรู้สึกกับมัน So hold the hand of the person who loves you rather than expecting them to hold yours... เพราะฉะนั้น จงจับมือคนที่รักคุณ ดีกว่าที่จะหวังไว้เค้าจับมือคุณ This message is too short......but carries a lot of Feelings. ข้อความนี้สั้นเกินไป แต่แฝงไว้ด้วยความรู้สึกมากมาย

The Traditional Mother's Day Poem [Song]

'M' is for the million things she gave me,

'O' means only that she's growing old,

'T' is for the tears she shed to save me,

'H' is for her heart of purest gold,

'E' is for her eyes, with love-light shining,

'R' means right, and right she'll always be,

Put them all together, they spell 'MOTHER', a word that

means the world to me.

Fête des mères

La fête des mères est une fête annuelle célébrée par les enfants en l'honneur de leur mère dans de nombreux pays.

Compte tenu de la longévité de la vie, cette fête est marquée également par les adultes de tous âges pour honorer leur mère.

Les premières traces de célébration en l'honneur des mères sont présentes dans la Grèce antique lors des cérémonies printanières en l'honneur de Rhéa (ou Cybèle), la Grande mère des dieux. Ce culte était célébré aux Ides de Mars dans toute l'Asie mineure :

• La Grèce antique fêtait au printemps la déesse Rhéa, mère de Zeus et de ses frères et sœurs
• Une fête religieuse romaine célébrait les matrones le 1^er mars, lors des Matronalia
• Au XV^e siècle, les Anglais fêtaient le Mothering Sunday, d'abord au début du carême puis le quatrième dimanche du printemps
• 1908 : les États-Unis instaurent le Mother's Day, en souvenir de la mère de l'institutrice Anna Jarvis
• 1914 : le Royaume-Uni l'adopte à son tour
• 1932 : l'Allemagne l'officialise
• Belgique, Danemark, Finlande, Italie, Turquie, Australie suivent
• France
  • 1806 : Napoléon tente de relancer la fécondité et, prône les vertus de la famille lors de fêtes
  • 1918 : Lyon célèbre la Journée des mères en hommage aux mères et aux épouses qui ont perdu leurs fils et leur mari
  • 1920 : Fête des mères de familles nombreuses^[1]
  • 1929 : le gouvernement officialise cette Journée des mères
  • 1941 : le régime de Vichy inscrit la Fête des mères au calendrier
  • 1950 : la loi n° 50-577 du 24 mai 1950, publiée dans le Journal officiel du 25 mai 1950, fixe la fête des mères au dernier dimanche de mai. Ces dispositions ont été intégrées en 1956 au Code de l'action sociale et des familles. L'article R. 215-1 prévoit que « Chaque année, la République française rend officiellement hommage aux mères, au cours d’une journée consacrée à la célébration de la "Fête des mères" »^[2]. L'article D. 215-2 du même code ajoute que « La fête des mères est fixée au dernier dimanche de mai. Si cette date coïncide avec celle de la Pentecôte, la fête des mères a lieu le premier dimanche de juin

เคล็ดลับ รับมืออาหารขึ้นรา เน่าเสีย ในหน้าฝน

หน้าฝน ความชื้นในอากาศ มักก่อปัญหากับอาหารแห้งที่เก็บไว้ ทำให้ขึ้นรา เน่าเสีย และกลิ่นอับชื้น อาจารย์ขนิษฐา พูนผลกุล ภาควิชาคหกรรมศาสตร์ คณะเกษตร มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ (บางเขน) มีวิธีรับมือง่ายๆ มาฝากค่ะ

หอมและกระเทียม ไวต่อความชื้นและเชื้อรา หากเก็บไว้ในตะกร้าโปร่งที่อากาศถ่ายเทสะดวกแล้วยังไม่ได้ผล ลองเก็บใส่ถุงพลาสติก (ถุงเย็น) มัดปากถุงให้แน่น หรือใช้ถุงซิปล็อค ก่อนนำเข้าตู้เย็น หยิบใช้ตามสะดวก รับรองเชื้อราไม่มากล้ำกราย

พริกไทย มีปริมาณน้ำในแต่ละเม็ดน้อยมาก จึงไม่ค่อยเป็นรา การเก็บในโหลแก้วมิดชิดก็เพียงพอ ส่วน พริกไทยป่น ควรบดเก็บแต่น้อยในขวดที่แห้งสนิทและปิดมิดชิดเช่นกัน

เกลือและน้ำตาล ใส่ในขวดโหลปิดฝาให้สนิทกันมดแมลง ขณะใช้งานไม่ควรใช้ช้อนเปียกหรือชื้นตัก เพราะจะทำให้น้ำตาลหรือเกลือจับเป็นก้อน ส่วนน้ำตาลไอซิ่งให้โรยแป้งข้าวโพดลงไปเล็กน้อยเพื่อช่วยดูดความชื้น ก่อนเก็บในขวดแห้งและสะอาด

กุ้งแห้ง ส่วนใหญ่มักใส่สีให้น่ากินก่อนเก็บควรล้างน้ำให้สะอาดแล้วนำไปต้ม พอเดือดใส่เกลือเล็กน้อย ตักขึ้นให้สะเด็ดน้ำแล้วนำมาคั่วให้แห้ง เก็บใส่ถุงซิปล็อคในช่องฟรีซ กุ้งจะสะอาดปราศจากสารปนเปื้อนและเก็บได้นานเป็นปี

ข้าวสาร ยุคข้าวสารแพงอย่างนี้ เเนะนำให้ซื้อแบบแพ็คสุญญากาศ นำมาเก็บในถังพลาสติกปิดสนิทจะสะอาดปลอดภัยกว่า หากข้าวสารมีมอด แมลง ให้นำข้าวใส่ถุง แช่ช่องฟรีซสัก 2-3 วัน เพื่อกำจัดแมลง ก่อนนำมาล้างและหุงตามปกติ

ลืมคนที่รักคุณที่สุด... ไปหรือเปล่า

กลั่นเม็ดเลือดเม็ดน้อยนับร้อยหยด
จนปรากฎเป็นหยดนมรสกลมกล่อม
เพื่อหล่อเลี้ยงทารกน้อยค่อยอดออม
เฝ้าถนอมฟูมฟักรักเมตตา

วันเปลี่ยนวันเดือนเปลี่ยนเดือนหมุนเคลื่อนคล้อย
จากเด็กน้อยเริ่มมีแรงเริ่มแข็งกล้า
ค่อยสอนเดินสอนทำสอนคำจา
สอนปัญญาสอนวิชาสารพัน

ทารกน้อยวันนี้เห็นเป็นผู้ใหญ่
แม่ภูมิใจในผลงานการสร้างสรรค์
ความเหน็ดเหนื่อยกายใจหายไปพลัน
เมื่อถึงวันลูกได้รับปริญญา

วันนี้ลูกของแม่สุขถ้วนทั่ว
มีครอบครัวอยู่เย็นเป็นฝั่งฝา
แม่คนนี้ย่างเข้าสู่วัยชรา
รอเวลาสู่กองฟอนตอนสิ้นใจ

วันเอยวันแม่
สองตาแลหม่นหมองอยากร้องไห้
บ้านแม่อยู่วันนี้ไม่มีใคร
มีแต่ไก่กับหมาที่สีมอซอ

อยากฝากดาวถามฟ้าหาลูกรัก
ใครรู้จักบอกให้ได้ไหมหนอ
แม่ชราผู้อยู่หลังยังเฝ้ารอ
บอกอยากขอเห็นหน้าอีกคราเอย

ALCOHOLISM

Le Tour de France

The Tour de France started in 1903 and is the world's largest cycle race. It is a 23-day, 21-stage bicycle road race usually run over more than 3,500 kilometres (2,200 mi). The route, which varies from year to year, traces a circuit around most areas of France, and often passes into neighbouring countries. The race is broken into stages from one town to another, each of which is an individual race. The time taken to complete each stage is added to a cumulative total for each rider, to decide the outright winner at the end of the Tour.

Together with the Giro d'Italia (Tour of Italy) and Vuelta a España (Tour of Spain), the Tour de France is one of the three major stage races. While the other two European Grand Tours are well known in Europe, they are relatively unknown outside the continent, and even the UCI World Cycling Championship is familiar only to cycling enthusiasts. The Tour de France, in contrast, has long been a household sporting name around the globe, even to those not interested in cycling.^{[citation needed]}

As with most cycling races, competitors enter as part of a team. The race consists of 20 to 22 teams with nine riders each. Traditionally, entry is by invitation, invitations granted only to the best professional teams. The organizers recently have utilized UCI points (based upon team riders/results) to determine which teams would gain automatic entry into the tour and then typically reserve 2-4 slots to large teams or French continental teams not able to race in the tour based upon their individual team results. Each team, known by the name of its sponsor, wears a distinctive jersey, and team members assist one another and have access to a shared team car (a mobile version of pit crews in car racing).

The 2008 Tour de France began on July 5 and will run until July 27.

The dominant sports newspaper in France at the end of the 19th century was Le Vélo. Like other sports papers, it mixed sports reports with news and political comment. France was split socially over the guilt or innocence of a soldier, Alfred Dreyfus, who had been found guilty of selling secrets to the Germans. Le Vélo stood for Dreyfus's innocence while some of its biggest advertisers, notably the owner of the Dion car works, believed him guilty^[1]. Angry scenes followed between the advertisers and the editor, Pierre Giffard, and the advertisers withdrew their support and started a rival paper.

It was to promote sales of the rival L'Auto, ancestor to the present l'Équipe, that the Tour de France began. It was a publicity measure to outdo the Paris-Brest et retour race organised by Giffard. The idea for a round-France stage race came from L'Auto's chief cycling journalist, 26-year-old Géo Lefèvre^[2]. He and the editor, Henri Desgrange then discussed it after lunch at what is now the TGI Friday bar in Montmartre in Paris on November 20, 1902^[2]. L'Auto announced the race on January 19, 1903. The plan was a five-week tour from May 31 to July 5; however, this proved too daunting, with only 15 entrants, so Desgrange cut the length to 19 days, changed the date to run from July 1 to 19, and offered a daily allowance which attracted 60 entrants, including amateur characters, some unemployed, some simply adventurous. It was these that helped catch the public imagination^[2].

The demanding nature of the race (with the average length of the six stages being 400km the riders were sometimes expected to ride into the night)^[3], caught public imagination. The race was such a success for the newspaper that the circulation, 25,000 before the 1903 Tour, increased to 65,000 after it^[2]; by 1908 the race boosted circulation past a quarter of a million, and during the 1923 Tour it was selling 500,000 copies a day. The record circulation claimed by Desgrange was 854,000, achieved during the 1933 Tour.^[4]

No teams from Italy, Germany or Spain participated in the 1939 Tour de France due to the growing political tensions preceding World War II, and the race was not held again until 1947, although several other races were held in that period, see Tour de France during the Second World War.

Today, the Tour is organised by the Société du Tour de France, a subsidiary of Amaury Sport Organisation (ASO), which is part of the media group that owns L'Équipe.

วันแรกของวันที่เหลือ

คนเรามักมองไม่เห็นของดีที่ตนมีอยู่จนเมื่อสูญเสียมันไปแล้ว
ไม่เห็นคุณค่าของสองแขน จนกระทั่งมันอยู่ในเฝือก
ไม่เห็นคุณค่าของงาน (ที่เราว่าแย่ๆ) จนกระทั่งตกงาน
ไม่เห็นคุณค่าคนรัก (ที่เราว่าไม่เพอร์เฟ็กท์)
จนกระทั่งเธอหรือเขาไปแต่งงานกับคนอื่น

ไม่เห็นคุณค่าของพ่อแม่ (ที่เราว่าขี้บ่น)

จนกระทั่งไปงานศพของท่าน

สิ่งที่คนจำนวนมากเลือกทำคือ ……

บ่นว่าตนเองไม่มีความสุข ไม่ประสบความสำเร็จ
ไม่รวย ไม่ได้เป็นเจ้าของสิ่งนั้นสิ่งนี้ และเอ่ยประโยคยอดฮิตว่า
"มันไม่แฟร์เลย"

บางที ทุกครั้งที่เรารู้สึกว่าโลกไม่มีความยุติธรรม ก่อนที่เราจะบ่น
ลองมองตัวเราเองดูดีๆ เราจะพบว่า เรามีอะไรดีๆ หลายอย่างที่คนอื่นไม่มี
เราสามารถทำ "หนึ่งวันเดียวกัน" ของเราให้มีความหมายได้
ก็ต่อเมื่อเราเห็นคุณค่าของสิ่งที่เรามี และใช้วันนี้ .....

วันแรกของวันที่เหลืออย่างคุ้มค่าที่สุด

เพราะวันแรกของชีวิตที่เหลือนี้ช่างสั้นเหลือเกิน
และเพราะเราไม่มีทางรู้ว่าเรามี "วันแรกของวันที่เหลือ" อยู่อีกสักกี่วัน...

Fête nationale française

La fête nationale française est la fête nationale de la France, qui a lieu chaque 14 juillet depuis 1880. Elle commémore la fête de la Fédération, qui fêtait elle-même le premier anniversaire de la prise de la Bastille, et marquait la fin de la monarchie absolue. C'est un jour férié, chômé et payé.

Le 14 juillet donne lieu à un défilé des troupes sur les Champs-Élysées, à des défilés ou des cérémonies militaires dans la plupart des communes, et à des feux d'artifices.

Le 21 mai 1880, le député Benjamin Raspail dépose la loi faisant du 14 juillet la fête nationale annuelle en commémoration du 14 juillet 1790, (fête de la Fédération). Le 14 juillet 1789 (prise de la bastille) ayant été une journée jugée sanglante, c’est la Fête de la fédération qui emporta les suffrages. C'est finalement le 14 juillet 1790 seul qui est commémoré.
La loi, signée par 64 députés, est adoptée par l'Assemblée le 8 juin et par le Sénat le 29 juin. Elle est promulguée le 6 juillet 1880.
La lecture du rapport de séance du Sénat du 29 juin 1880[1] établissant cette fête nationale éclaire le débat sous-jacent portant sur laquelle de ces deux dates est commémorée le 14 juillet :
M. le rapporteur (Henri Martin) : - « Il y a eu ensuite, au 14 juillet 1789, il y a eu du sang versé, quelques actes déplorables ; mais, hélas ! dans tous les grands événements de l’histoire, les progrès ont été jusqu’ici achetés par bien des douleurs, par bien du sang. Espérons qu’il n’en sera plus ainsi dans l’avenir (« très bien » à gauche, interruptions à droite).
À droite. - Oui, espérons !
M. Hervé de Saisy. - Nous n’en sommes pas bien sûrs !
M. le rapporteur. - Nous avons le droit de l’espérer. Mais n’oubliez pas que, derrière ce 14 juillet, où la victoire de l’ère nouvelle sur l’ancien régime fut achetée par une lutte armée, n’oubliez pas qu’après la journée du 14 juillet 1789 il y a eu la journée du 14 juillet 1790 (« très-bien ! » à gauche).
Cette journée-là, vous ne lui reprocherez pas d’avoir versé une goutte de sang, d’avoir jeté la division à un degré quelconque dans le pays, Elle a été la consécration de l’unité de la France. Oui, elle a consacré ce que l’ancienne royauté avait préparé. L’ancienne royauté avait fait pour ainsi dire le corps de la France, et nous ne l’avons pas oublié ; la Révolution, ce jour-là, le 14 juillet 1790, a fait, je ne veux pas dire l’âme de la France – personne que Dieu n’a fait l’âme de la France – mais la Révolution a donné à la France conscience d’elle-même (« très-bien ! » sur les mêmes bancs) ; elle a révélé à elle-même l’âme de la France »

Nicolas Sarkozy

Nicolas Sarkozy né le 28 janvier 1955 à Paris (17e arrondissement), est un homme d'État français, président de la République française depuis le 16 mai 2007.
Il a précédemment occupé les fonctions de maire de Neuilly-sur-Seine, de député, de ministre du Budget, de l'Intérieur et de l'Économie et des Finances.

Nicolas Sarkozy, de son nom complet Nicolas, Paul, Stéphane Sarközy de Nagy-Bocsa[1], souvent appelé « Sarko » par ses partisans comme ses adversaires, est le fils d'un immigré hongrois naturalisé français : Paul Sarközy de Nagy-Bocsa (en hongrois nagybócsai Sárközy Pál [2]) né à Budapest le 5 mai 1928, dans une famille de la petite noblesse hongroise anoblie le 10 septembre 1628 par l'Empereur Ferdinand II, roi de Bohême et de Hongrie[3]. Son ancêtre, un paysan qui s'est battu contre les Turcs, n'a pas reçu de réel titre de noblesse mais le droit de faire suivre son nom[4] par celui de son village d'origine et l'usage d'un blason[5]. La famille possédait des terres et un petit château dans le village d'Alattyán (près de Szolnok), à 92 km à l'est de Budapest. Le père et le grand-père de Pál Sárközy avaient des fonctions électives à la mairie de Szolnok (dont celle d'adjoint au maire pour le grand-père). À l'arrivée de l'Armée rouge en 1944, la famille est expropriée et s'exile. Après de nombreuses péripéties à travers l'Autriche et l'Allemagne, Pál Sárközy rencontre un recruteur de la Légion étrangère à Baden-Baden. Il s'engage pour cinq ans et fait ses classes en Algérie à Sidi-Bel-Abbès. Il est cependant déclaré inapte au départ pour l'Indochine, puis démobilisé à Marseille en 1948. Il francise alors son nom en Paul Sarközy de Nagy-Bocsa. Devenu publicitaire, il rencontre en 1949 Andrée Mallah, alors étudiante en droit, qu'il épouse. Cette dernière est la fille de Bénédict Mallah, chirurgien du 17e arrondissement de Paris, issu d'une famille de Juifs séfarades chassée d'Espagne puis installée à Salonique à partir du XVIIe siècle[6], marié à Adèle Bouvier, infirmière catholique née à Lyon en 1891, issue d'une famille savoyarde devenue française en 1860.
Nicolas Sarkozy naît le 28 janvier 1955 dans le 17e arrondissement de Paris. Il a deux frères : Guillaume, né en 1951, futur chef d'entreprise dans le textile (vice-président du MEDEF entre 2000 et 2006) et François, né en 1957, qui devient pédiatre puis chercheur en biologie. Lorsque Paul Sarkozy quitte le domicile conjugal en 1959 et divorce, sa femme reprend ses études pour élever ses enfants. Elle devient avocate au barreau de Nanterre ; elle plaide dans l'affaire Villarceaux. Paul Sarkozy se remarie trois fois. De son deuxième mariage, il a deux autres enfants : Caroline et Pierre-Olivier, banquier à New York.