กาลครั้งหนึ่ง-กาลครั้งนี้-กาลครั้งไหน

กาลครั้งหนึ่ง. . .ฉันยังมีเธอ
เป็นเพื่อนที่แม้ไม่อาจพบเจอ แต่ก็ยังมองเห็น
เพื่อนที่เข้าใจ และยอมรับในตัวตนที่ฉันเป็น
เพื่อนที่ห่วงใย รับฟังเรื่องสุขและทุกข์เข็ญของกันและกัน

กาลครั้งหนึ่ง. . .ฉันยังมีเธอ
แม้ไม่ได้คุยกันสม่ำเสมอ แต่ก็ไม่ได้ห่างหาย
เรายังถามไถ่ทุกข์สุข ผ่านความห่างไกล
ให้รู้ว่าเธอและฉันยังมีเพื่อน ที่ห่วงใยอยู่อีกคน

กาลครั้งหนึ่ง. . .ฉันยังมีเธอ
แต่ภาพเพื่อนที่รักกัน กลับเบลอๆ เริ่มเลือนหาย
เพื่อนที่คิดว่าฉันมีเขา เขามีฉัน เหมือนเพื่อนคนนั้นหายไป
มิตรภาพที่อ่อนไหว ถูกพัดกระจายไปกับสายลม

กาลครั้งนี้. . .ฉันยังมีเธอ. . . . . . .หรือเปล่า
ยามที่ฉันเศร้า เธอยังเต็มใจอยู่ข้างกันไหม
ยังอยากยิ้มด้วยกันหรือเปล่า เมื่อฉันสุขใจ
ยังอยากรับรู้ความเป็นไปของฉัน อยู่บ้างไหมเธอ

กาลครั้งนี้. . .ฉันยังมีเธอ. . . . .อยู่ไหม
หรือเพราะเวลามันเปลี่ยนไป เราจึงควรห่างเหิน
หรือเพราะถนนสายชีวิต ที่เราต้องต่างคนต่างเดิน
หรือเพราะฉันบังเอิญทำผิด อย่างไม่น่าให้อภัย

กาลครั้งไหนๆ. . .เธอยังมีฉัน
ความรู้สึกที่มีให้ในวันนั้น วันนี้ยังคงเหมือนเก่า
ฉันยังจดจำมันได้เสมอ ในทุกๆเรื่องราวระหว่างเรา
ไม่ว่าเธอจะสุขหรือเศร้า. . ฉันยังอยากฟังเธอบอกเล่า. . เหมือนวันวาน