Durion

Le durion ou durian (Durio zibethinus) est un arbre tropical de la famille des Bombacaceae (classification classique) ou des Malvaceae (classification phylogénétique) qui produit des fruits comestibles. Ce fruit, lui aussi appelé durion, n'est récolté que dans le sud-est de l'Asie. Il se présente comme un gros ovoïde (parfois plus de 40 cm de circonférence), pesant jusqu'à 5 kg, avec une carapace de grosses épines, et poussant en haut de grands arbres. Le durion a un goût très subtil dont la base serait un camembert cru à point avec des nuances d'ananas et d'ail, et dégage une odeur particulièrement forte considérée par beaucoup d'Européens comme peu agréable.

Le genre Durio compte 30 espèces, toutes originaires du sud-est asiatique. Au moins neuf d'entre elles produisent des fruits comestibles^[1]. L'espèce Durio zinethinus est la seule disponible sur le marché international, la vente des autres espèces reste confinée aux régions où elles sont produites.

Le nom vient du malais duri, qui signifie "épine".

Bicyclette

Une bicyclette (aussi appelée un vélo ou bicycle en langage familier au Québec) est un véhicule terrestre composé de deux roues (d'où elle tire son nom) alignées . La force motrice est fournie par un humain (le cycliste) en position assise ou couchée, par l'intermédiaire de pédales. La bicyclette est l'un des principaux moyens de transport dans de nombreuses parties du monde. Sa pratique, le cyclisme, constitue à la fois un usage quotidien, un loisir populaire et un sport.

L'ordre de grandeur habituel des vitesses de déplacement à bicyclette est de 16 à 32 km/h. Sur un vélo de course rapide, un cycliste raisonnablement entraîné peut atteindre environ 50 km/h sur un parcours horizontal, durant de courtes périodes. La plus grande vitesse jamais atteinte sur du plat, sans utiliser un écran aérodynamique, fut atteinte par le Canadien Sam Whittingham en 2002, constituant le record du monde avec 130 km/h, sur son vélo couché hautement aérodynamique. Ceci constitue le record toutes catégories pour les véhicules à propulsion humaine.

Par rapport à la marche à pied, le vélo est trois fois plus efficace à effort égal et entre trois et quatre fois plus rapide. On a également calculé qu'en termes de conversion en mouvement de l'énergie issue de la nourriture, il s'agit d'une forme de locomotion plus efficace que celle de n'importe quel organisme biologique (l’organisme biologique le plus efficace au kilomètre est le martinet et le second est le saumon)

ผู้หญิงจากรถไฟฟ้า กับ ผู้ชายจากรถซาเล้ง...

เธอ มากับรถไฟฟ้า กำลังเดินอยู่กับที่ตรงบันไดเลื่อนนอกสถานี

เขา มากับซาเล้ง กำลังคุ้ยหาของในถังขยะเชิงบันไดใกล้ๆ กัน

เธอเดินอยู่กับที่ได้ เพราะบันไดเลื่อนขึ้น แต่เธอเดินลง

ส่วนเขา ก็คุ้ยหาของในถังขยะ ไม่ไปไหนเพราะกล่องใบใหญ่ที่ยัดแน่นอยู่ปากถัง

"ฉันทิ้งเอง" เธอพูดลอยๆ

"คุณควรแยกขยะด้วย" เขาตอบลอยๆ บ้าง

"อะไรนะ"

"ไอ้นี่เป็นขยะเปียก" เขาหยิบดอกกุหลาบแห้งๆ โยนใส่ถังขยะอีกถัง

"ถังสีเขียว เป็นถังขยะเปียก สำหรับใส่ขยะที่ย่อยสลายได้ ที่คุณทิ้งเป็นถังขยะสีเหลืองใส่ขยะแห้ง..."

"ขอโทษ เวลาทิ้งอะไร มันไม่ค่อยได้คิด"

เขาเงียบไปนาน ก้มหน้าก้มตาคัดเลือกของออกมา

"ยังใช้ได้อยู่เลยนะเนี่ย" เขาหยิบตุ๊กตาหมีกรอบรูปและแหวนใส่ถุงจะส่งคืนให้เธอ

"เอาไปเถอะ ฉันก็ไม่รู้จะเอาไปทำอะไรเหมือนกัน"

"ของไร้ค่าของคนหนึ่ง อาจมีค่าสำหรับอีกคน"

"แล้วนี่ล่ะ มีค่ามั้ย" เธอโยนกระป๋องน้ำอัดลมส่งให้เขา

"ขอบคุณ" เขากระทืบกระป๋องจนแบน แล้วแกะส่วนที่เป็นห่วงแยกออกจากตัวกระป๋อง

"ใช้ไม่ได้เหรอ"

"ใช้ได้สิ แพงด้วย อะลูมิเนียมทั้งอันเชียว"

"งั้นแกะออกมาทำไม"

"จะเอาไปบริจาค...ทำขาเทียม"

"เคยทิ้งอะไรบ้างมั้ย"

"เคย...แต่จะใช้ให้คุ้มก่อน ถึงค่อยทิ้ง"

"ไม่มีคุณ ขยะคงเต็มเมือง"

"ไม่มีคนทิ้ง ผมก็แย่เหมือนกัน"

เขาจัดถังขยะเรียงให้เข้าที่ตามเดิม ก่อนจะเดินเอาขยะที่เลือกแล้วใส่ถุงมาเก็บบนซาเล้ง

สถานีรถไฟฟ้าดับไฟ บันไดหยุดเลื่อน เธอค่อยๆ เดินลงมาข้างล่าง มาหาเขา "ฝากขยะอีกสักชิ้นสิ"

เธอเดินขึ้นไปนั่งแทรกกับถุงขยะบนซาเล้งของเขา

"ใช้ให้คุ้มก่อนทิ้งนะ"